Ξεκινώ με γενικές παραδοχές που αποδεικνύονται με πολλούς τρόπους καθημερινά.
Η γυναίκα σήμερα πρωταγωνιστεί στην κοινωνία, την οικογένεια, την πολιτική, το επιχειρήν. Παρά τα εμπόδια, τις αμφισβητήσεις καταφέρνει να γίνεται παράδειγμα ηγετικής παρουσίας, σημείο αναφοράς.
Σπουδαιες γυναίκες αφήνουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στους χώρους όπου επιλέγουν να δραστηριοποιηθούν. Εμπνέουν και εμπνέονται καθημερινά. Είναι επιστημονικά καταρτισμένες, έχουν εξαιρετικές ικανότητες και είναι πολύτιμες σε θέσεις ηγεσίας.
Είναι αυτή η ιδιαίτερη φύση που με οξυδέρκεια και ευαισθησία μπορούν να δουν, να αντιληφθούν, να σταθμίσουν και να μετατρέψουν τις απειλές, τους κινδύνους και τους φόβους σε μονοπάτια ανάπτυξης, παρεμβάσεων, προτάσεων και ελπίδας.
Το μέλλον μας ανήκει.
Σε μια εποχή μεγάλων συγκρούσεων και αλλαγών σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο η αξία της γυναίκας ως μητέρας, συζύγου, εργαζόμενης και ανθρώπου με πολιτιστικά, επιστημονικά και σύγχρονα αντανακλαστικά αποκτά περισσότερο νόημα στη συνείδηση μιας κοινωνίας, που αναζητά λύσεις, όρμα και ένα στήριγμα στις κρίσιμες στιγμές.
Η ηγεσία! μια έννοια “βαριά”!!!
Ο “ηγέτης”, πάντα άντρας; είναι το πρόσωπο που αγγίζει τα όρια του μύθου;
Είμαι της άποψης ότι είναι άτοπο να μιλάμε για ισότητα των δύο φύλων. Παρά μόνο για ισοτιμία και ισονομία.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι όλο και περισσότερες έρευνες καταδεικνύουν το αυξανόμενο έλλειμμα αποτελεσματικών και εμπνευσμένων ηγετών, σε όλον τον κόσμο και άλλες τόσες, ότι, παρόλο που οι γυναίκες έχουν την ικανότητα και την φιλοδοξία να αναρριχηθούν σε ηγετικές θέσεις, είναι πολύ πιο απίθανο να τα καταφέρουν γιατί δυσδιάκριτα εμπόδια ανακόπτουν την πορεία τους.
Κατά την ανέλιξή της σε υψηλότερα κλιμάκια ιρεαρχίας μια γυναίκα έρχεται αντιμέτωπη συνήθως με το δίλημμα: καριέρα ή οικογένεια.
Διαισθητικά επιχειρούμε να συνδυάσουμε και τους δύο ρόλους.
Στο παρελθόν, στις παραδοσιακά δομημένες κοινωνίες, η γυναίκα κέρδιζε τον σεβασμό και την εκτίμηση των τρίτων από το ρόλο της συζύγου και της μητέρας, στην εποχή μας η εικόνα έχει αλλάξει.
Η Γυναίκα έχει κληθεί να ανταποκριθεί ταυτόχρονα σε πολλαπλούς ρόλους: της συζύγου, της μητέρας και της εργαζόμενης, το αποτέλεμσμα δεν την δικαιώνει σε όλες τις περιπτώσεις. Η φυσική της απουσία από τις καθημερινές δραστηριότητες και την ανατροφή των παιδιών της δημιουργεί ένα ενοχικό αίσθημα μη ανταπόκρισης στον κύριο ρόλο της, τον ρόλο της μητέρας.
Η Μεγαλύτερη πρόκληση:
To 24ωρο εξακολουθεί να έχει 24 ώρες!
Η σύγχρονη πραγματικότητα απαιτεί από την γυναίκα να ανταποκρίνεται τέλεια σε πολλαπλούς ρόλους, υποχρεώσεις.
Πρέπει να επιβιώσει και να αντιμετωπίσει προκλήσεις και να ανταπεξέλθει με επιτυχία.
Κατά τη γνώμη μου, μιλώντας και βιωματικά, αυτή η συνεχής προσπάθεια να ανταποκριθούμε με επιτυχία σε όλους αυτούς τους ρόλους δημιουργεί δύο κινδύνους:
- To σύνδρομο της Τέλειας γυναίκας. Τι θα γίνει αν δεν ανταποκριθώ με επιτυχία σε όλους αυτούς τους ρόλους; Πού δεν είμαι αρκετή; Τι γνώμη έχουν οι άλλοι για μένα; Εγώ για τον εαυτό μου;
- Ενώ φαίνονται όλα καλά, και εγώ παρούσα ενεργά καταλυτικά σε όλα, γιατί δεν είμαι ευτυχισμένη; Γιατί νιώθω θλίψη; Στους ξέφρενους ρυθμούς της καθημερινότητας που είναι “ο Αληθινός μου Εαυτός”; μήπως με έχω “ξεχάσει” λίγο; Μήπως πρέπει να επαναπροσδιορίσω, τις ικανότητες, της ανάγκες μου, τον προσωπικό μου χρόνο, την ίδια τη ζωή, ώστε να γίνω ένα πιο συνειδητοποιημένο, ισορροπημένο και ευτυχισμένο άτομο;
Μαγική συνταγή για να πετύχει μια γυναίκα τον συνδυασμό των ρόλων σύζυγος-μητέρα-εργαζόμενη; φυσικά και δεν υπάρχει. Θέληση και επιμονή.
Πιστεύω ακράδαντα ότι οι γυναίκες πρέπει να δείχνουν ηγέτες, αλλά και να παραμένουν γυναίκες. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν χρειάζεται να υιοθετήσουμε ανδρικά χαρακτηριστικά ή τρόπους για να επιτύχουμε τους στόχους μας. Ας αποδεχθούμε την φύση μας, ας κατανοήσουμε τον εαυτό μας καλύτερα και τους ρόλους μας. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας ως γυναίκες είναι μέρος της ταυτότητάς μας και συνεπώς μέρος της δύναμής μας. Είμαστε τόσο ανθεκτικές που μπορούμε να καταφέρουμε το αδύνατο!
Γιατί απλά μπορούμε!
