Γαβριήλ… το “Θάνατος στη σοβαροφάνεια!”, ήταν ένα σύνθημα σε τοίχο που είδα. Με προβλημάτισε για δύο λόγους. Για την έννοια αυτή καθ’ αυτή της λέξης “σοβαροφάνεια” αλλά και γιατί κάποιοι νέοι το είχαν γράψει και αυτό έχει την αξία του.

Η λέξη σοβαροφάνεια μοιάζει τόσο πολύ με τη λέξη σοβαρότητα. Αλλά κάπου τις μπερδεύουμε. Τις κάνουμε τσιγγελάκι. Και συγκυριακά, στα καπάκια συνεργάτης μου έδειξε το αμοντάριστο…!

Προς επίρρωση των σκέψεων μου , που ακολουθούν, ανέτρεξα στις σελίδες λεξικού. Σοβαρότητα. Είναι η ικανότητα του ανθρώπου να είναι σταθερός σε ιδέες και απόψεις, να μην παρασύρεται από διάφορα ρεύματα ατόμων ή συμπεριφορών, να μπορεί να κρατά μέτρο σε ότι κάνει και στον τρόπο που εκδηλώνεται.
(Γαβριήλ οσφρίζομαι, ότι ανήκεις στην περιγραφή και η περιγραφή σου ανήκει).

Σοβαροφάνεια; Είναι το να δείχνει κάποιος σοβαρός. Άσχετο με το αν είναι. Μα αν δείχνει πώς να ξέρουν οι άλλοι αν είναι στ’ αλήθεια σοβαρός; Είναι τα στάνταρτ που του έχουν επιβληθεί έτσι ώστε η σοβαρότητα να υποβαθμιστεί.(Γαβριήλ οσφρίζομαι ότι δεν θα επέλεγες συνειδητά τέτοια στράτα).

ΖΗΤΩ το αμοντάριστο

Θεωρώ ότι το αμοντάριστο ως κεντρικό προεκλογικό σποτ, ενδεχομένως θα έδινε σε σένα και στην παράταξη σου την ικανοποίηση να καταμετρήσετε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά!!! Άγνοια; Υποσυνείδητη σκοπιμότητα; Πίεση χρόνου; Ατολμία για κάτι εντελώς διαφορετικό επικοινωνιακά; Ούτως ή άλλως, μάλλον υπάρχει η καλή μαγιά. Το απέδειξες. “Σχεδόν αθόρυβα “αύξησες τα ποσοστά σου εντυπωσιακά. Με σχεδόν μηδενική αναγνωρισιμότητα αρχικά. Σε σημείο που μπερδεύαμε αρκετοί το επίθετο με το όνομα σου. Δεν κατάλαβα δηλαδή; Όταν είμαστε κανονικοί, γίηνοι,αληθινοί φοβόμαστε μην το μεταφραστούν: καραγκιοζιλίκι;

Μην αναλύσουμε τώρα την σοβαρότητα του Καραγκιόζη!Περιττό.
Γιατί η σοβαρότητα είναι το ζητούμενο για κάθε άνθρωπο. Αλλααααά…Σοβαρότητα στα λόγια και στις πράξεις.

Εξηγούμαι:

Σοβαρός VS Σοβαροφανής

Ο σοβαροφανής έχει εικόνα. Ο σοβαρός όχι. Ο σοβαροφανής κρύβεται συνήθως πίσω από παγωμένα χαμόγελα, τυποποιημένες ατάκες και το χειρότερο..από ηθικολογίες. (Το έχεις ανάγκη;) Ντύνεται συγκεκριμένα, μιλά συγκεκριμένα, συνδιαλέγεται συγκεκριμένα.( Πόσο βαρετό!)

Ο σοβαροφανής δεν είναι αυθεντικός άρα διατρέχει τον κίνδυνο ανά πάσα στιγμή, σε κάποια εκδήλωση της ζωής του και της συμπεριφοράς του απέναντι στους άλλους να γελοιοποιηθεί. Η σοβαροφάνεια κοντινή ξαδέλφη της υποκρισίας. (Πρεσβεύεις το καινούργιο, άρα…μακρυά)

Και ξέρεις τι άλλο πιστεύω Γαβριήλ, για την πρεμιέρα της δημόσιας εικόνας σου;

• Δεν χρειάζεσαι φτιασιδώματα και χιλιοειπωμένα κλισέ ευμάρειας.
• Από την στιγμή που πιστεύεις στον εαυτό σου και το όραμα σου, σχηματικά δεν υπάρχουν “πρέπει”. Υπάρχει η αλήθεια. Η αλήθεια του καθενός μας.
• Ο real time εαυτός σου είναι πιο γοητευτικά γήινος και ενδιαφέρον, από ένα καλομονταρισμένο σποτ με την κατάλληλη πούδρα και φωτισμό.
• Κατά τη γνώμη μου, ο σοβαρός, πρέπει να πηγαίνει κόντρα στο κατεστημένο και στις προβλέψιμες πρακτικές που μυρίζουν μούχλα.
• Παλιές φθαρμένες αποτυχημένες γραμμές αδικούν και την εικόνα και την διάθεση και το όραμα σου για τομές, για νέες προτάσεις.

Είναι όλα αυτά που αναζητά, εκτιμά, ξεχωρίζει και τελικά στηρίζει η νεολαία σήμερα.
Γαβριήλ. Είσαι νέος. Καθαρή φυσιογνωμία. Και μάλλον με θετικές προθέσεις για έργο. Μίλα τους “αλλιώς”…! Και έτσι θα καταλάβουμε (απευθύνομαι σε όλες τις φρέσκες παρουσίες – προτάσεις στην πολιτική ζωή του τόπου) τι είδους κοινωνία οραματίζεσαι;

Χ – society

Τι λες; Θα συντηρήσουμε μια ψευδο-συντηρητική κοινωνία, που εκτιμά ιδιαίτερα την σοβαροφάνεια και ταυτόχρονα αδυνατεί να αναγνωρίσει την πραγματική σοβαρότητα; Γεμάτη υποκρισία και δήθεν; Που προσπαθεί να μας κάνει να τρώμε αμάσητη τροφή; Να μιμούμαστε κι όχι να είμαστε εμείς; Μια κοινωνία που οι άνθρωποι της αδρανούν; Χάνουν τον εαυτό τους, πέφτουν σε μιμητισμό; σε ύπνωση;

Μια κοινωνία που οι νέοι άνθρωποι φοβούνται να επικοινωνήσουν την αλήθεια τους, τα θέλω τους τα όνειρα τους; Γιατί διατρέχουν τον κίνδυνο της περιθωριοποίησης ή απλά της απόρριψης και του χλευασμού; Χρειαζόμαστε και άλλους απλούς χειροκροτητές;

Καταλαβαίνω. Δεν είναι πάντα εύκολο να “φτύνεις” τους καθωσπρεπισμούς, τις “πεπατημένες” και τις ταμπέλες. Είναι όμως μια επιλογή, που όταν γίνεται συνειδητά, είναι αληθινή, έντιμη και με ουσιαστικές βάσεις που θα καρποφορήσουν.

Να γιατί κάποια παιδιά έγραψαν στο τοίχο το σύνθημα ” Γιατί ο σοβαρός γεννιέται, ο άλλος γίνεται”. Τον δημιουργούν οι συνθήκες και η αδυναμία του να επιβληθεί. Γιατί τα παιδιά, οι νέοι άνθρωποι θέλουν να αντισταθούν, να κρατήσουν την παιδικότητα στην ψυχή τους, να μην παρασυρθούν από τα πρότυπα των σοβαροφανών. Και θα ξεχωρίζουν σ’ αυτούς που είναι ικανοί να δουν τη διαφορά, ως οι πραγματικά σοβαροί αυτής εδώ της κοινωνίας αλλά και του ίδιου του εαυτού τους. Και διψούν για original μπροστάρηδες.

Όπως καταλαβαίνεις Γαβριήλ, Γιάννη, Μαρία,ή όπως σε λένε, δεν είναι πλέον προσωπική σου υπόθεση τι και πως θέλεις να πεις. Είναι διπλή η ευθύνη από το μετερίζι που βρέθηκες. Μπορείς να κάνεις την διάφορα;!
Γαβριήλ τα υπόλοιπα, τα λέμε πίνοντας καφεδάκι σε γειτονιά της Αθήνας από Δευτέρα.

Τέλος διάλεξης.

Ρίξτε ζάρι να δείτε που ανήκετε. Πήγε πολύ αργάμισι. Μπαίνω για ντουζάκι.