Ελίζα “Ποτέ ξανά”
Ξέρω πως δεν είναι ευχάριστο το θέμα. Καταλαβαίνω πως μπορεί να μην θέλεις να ακούσεις, αλλά σκέψου πως αυτό σε κάνει αυτομάτως συμμέτοχο σε μια πράξη που απεύχεσαι. Είναι ένα από τα θέματα που μου είναι δύσκολο ούτως ή άλλως να διαχειριστώ μέσα μου σαν υπαρκτή πραγματικότητα.
Η πρόσκληση-πρόκληση έγινε από την Eταιρία Κατά της Kακοποίησης του Παιδιού EΛIZA. Παρευρέθηκα και σου μεταφέρω όσα ένιωσα και έμαθα.
The reality
Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν από τις τρεις προσκεκλημένες και επιστημονικούς συνεργάτες του Ελίζα, με συντονίστρια της συζήτησης την κα Αφροδίτη Στάθη-Διοικητική Διευθύντρια του Ελίζα, δεν χωράνε στο μυαλό μου… δεν τα αντέχει καρδιά ανθρώπου.
* “Η επαναλαμβανόμενη άσκηση βίας εντοπίζεται σε παιδιά από 0 έως 3 ετών. Ένα συμβάν από προσωπική εμπειρία ήταν ένα βρέφος μόλις 7 μηνών, το οποίο εισήχθη στα επείγοντα με πυρετό και κατά την εξέταση εντοπίσαμε ότι δεν μπορεί να κουνήσει το ποδαράκι του, όπου και διαγνώσαμε ότι είχε υποστεί κάταγμα. Οι ανακολουθίες της μητέρας και των συγγενών που την συνόδευαν ήταν αρκετές – μαζί με την διάγνωση- για να μας πείσουν ότι έχουμε να κάνουμε με κακοποίηση.” (δρα Aλεξάνδρα Σολδάτου, παιδίατρος, επίκουρη καθηγήτρια της Iατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Aθηνών, Nοσοκομείο Παίδων Παναγιώτη και Aγλαΐας Kυριακού)
* “Χωρίς να το καταλαβαίνουμε, το να πιέζουμε τα παιδιά να κάνουν μια αγκαλιά, να δώσουν ένα φιλί γιατί αυτό είναι το σωστό, τους δημιουργεί την αίσθηση του απολύτως φυσιολογικού να πράξουν κάτι χωρίς να το επιθυμούν. Δημιουργούμε μια συμπεριφορά που δεν μπορεί να αποτρέψει το ενδεχόμενο της κακοποίησης. Επιπλέον ένα παιδί που δέχεται κακοποίηση, ή βιώνει αυτό το φαινόμενο είναι αναμενόμενο να υιοθετήσει αυτό το πρότυπο “αγάπης και στοργής”. (δρ,Tίνια Aπέργη, Kλινική Ψυχολόγος, καθηγήτρια – συντονίστρια του Mεταπτυχιακού Προγράμματος Συμβουλευτικής Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας του Deree The American College of Greece, αναφερόμενη στην σημαντικότητα της διάπλασης της ψυχολογίας του παιδιού για την δικαιοδοσία που έχει ένας ενήλικος απέναντί του)
* “Το παιδί πρέπει να βοηθηθεί ουσιαστικά. Οι τρόποι και οι μέθοδοι υπάρχουν, το μόνο που μένει είναι να τους θέσουμε και εμείς σε εφαρμογή. Το παιδί δυστυχώς λόγω του ανεπαρκή κρατικού μηχανισμού είναι αναγκασμένο να βιώνει σε επανάληψη την κακοποίηση του, που σε πολλές περιπτώσεις δεν έχει τέλος.”(δρ. Hλέκτρα Kουτσούκου, δικηγόρος, διδάκτορας Δικαιωμάτων Παιδιού και επιστημονικής συνεργάτιδα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, υπογράμμισε το κενό του κρατικού μηχανισμού και την ανάγκη ύπαρξης του επί του θέματος).
…Between black & white
Εξαιρετική και η ταινία μικρού μήκους που δημιούργησε ο πρεσβευτής του Ελίζα, ηθοποιός και σκηνοθέτης, Σωκράτης Αλαφούζος και μέχρι σήμερα έχει μεταφέρει το μήνυμα σε σημαντικά Φεστιβάλ έξω από τα σύνορα, αποσπώντας τιμητικές διακρίσεις. “Όλοι έχουμε πέσει θύματα. Πηγαίνετε σε μια παιδική χαρά και ακούστε τι λένε οι γονείς στα παιδιά τους. Θα καταλάβετε ότι καθημερινά υποβάλλουμε σε κακοποίηση τα παιδιά μας. Πρέπει να σπάσουμε τη σιωπή μας, και να βοηθήσουμε όλοι μας το τόσο σημαντικό έργο της Ελίζα.”
Δες το trailer της ταινίας
*Infο: Η ιστορία της… Ελίζας
H ιστορία της Ελίζας, είναι η αληθινή ιστορία ενός παιδιού που δεν πρόλαβε να ανοίξει τα φτερά του. Χωρισμένοι γονείς. Ήταν το 1995, όταν το μικρό κορίτσι έχασε τη ζωή του ενώ κακοποιήθηκε, σε ηλικία μόλις 6 ετών, από την ίδια του τη μάνα και τον εραστή της. Για τους κατοίκους της Νέας Υόρκης, έγινε το σύμβολο και η αιτία ώστε να υπογραφεί το μανιφέστο “Ποτέ Ξανά” και να θεσπιστεί “Ο Νόμος Της Ελίζας” που επανακαθορίζει τις ευθύνες του κράτους και των κοινωνικών υπηρεσιών στα θέματα προστασίας του παιδιού. Στην Ελλάδα, η ιστορία της Ελίζας είναι η αφορμή για την πρωτοβουλία δράσης από το 2008 από τους Μαρίνα Καρέλλα και τον σύζυγό της Μισέλ ντε Γκρες. “Θέλαμε να τιμήσουμε τη μνήμη της μικρής Ελίζας και να προστατεύσουμε άλλα παιδιά από την ίδια μοίρα.”.
Συγνώμη από όλους μας “Ελίζα”
Είτε για την άγνοια
είτε για την αδιαφορία
είτε για την αμετροέπεια
Μην διστάσεις
Μην αδιαφόρησεις
Μας αφορά όλους
Μάθε πως μπορείς να βοηθήσεις εδώ “Ελίζα”
