… καιιιιιι… τσουπ!
“Ξοδεύουμε άσκοπα χρόνια ολόκληρα και στο τέλος ζητιανεύουμε για μια στιγμή”.
Μπα; Ναι; Άντε πάλι οι άλλοι… φταίνε;! Μπορεί. Αλλάαααα… Έμαθες να μη δίνεις σαν να χρωστάς αλλά να δίνεις σαν να χαρίζεις;
Έμαθες ότι έρωτας είναι να στέλνεις τον άλλο στο διάολο και να ανησυχείς αν θα φτάσει καλά.
Και μη λες σκληρές και άδικες κουβέντες πάνω στα νεύρα σου σε όσους σας αγαπάνε, γιατί θα τις πιστέψουν και θα το μετανιώσεις…
Εεεεεεε! Εσείς οι “άλλοι”, να μάθετε να σέβεστε. Αν δε το μάθατε στο σχολείο σαν παιδιά, να το μάθετε σαν ενήλικες.
Και επίσης… μην αφήνετε όσους αγαπάτε να έχουν αμφιβολίες. Είναι βασανιστήριο.
With love: Σκέψου το αδιανόητο… περίμενε το απροσδόκητο… Πίστεψε το απίστευτο… Αρκεί να είσαι “εσύ”…
