Να τα μας… Και τώρα τι λες;!
“Πού μένει ο Άι Βασίλης; Πώς θα χωρέσει από την καμινάδα; Είσαι σίγουρη μαμά ότι χωράει, πώς θα μπει; Μα πώς προλαβαίνει να πάει σε όλα τα παιδάκια; Μα δεν πετάνε τα ταρανδάκια!!!” και άλλες τέτοιες παρόμοιες ερωτήσεις, απλής λογικής, όλες για να μου αποδείξει πανεύκολα ότι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Τι γίνεται τότε;
Αφήνω τη Σάρρα να πιστεύει στην ύπαρξη του Άι Βασίλη; Μα, της μαθαίνω να μην λέει ψέματα, αυτό συνάδει με το να συντηρώ την πίστη στον γλυκούλη, καλοκάγαθο, χοντρούλη Άγιο; Άσε που κάποια στιγμή μπορεί να θυμώσει μαζί μου επειδή την εξαπάτησα;!… Επίσης, δεν μου επιτρέπω να προσβάλλω τη νοημοσύνη της! Αλλά από την άλλη, δεν μου πάει καρδιά να της δώσω μια κυνική απάντηση. Ακολούθησα λοιπόν την τέχνη της διαλλακτικής και περιφερειακής προσέγγισης. Με παρακολουθείς;
Και ο Άγιος να βάλει το χέρι του…
“Ήρθε η ώρα να κάνουμε μια πολύ σοβαρή συζήτηση Σάρρα… Σάρρα μου εσύ τι πιστεύεις; Ή γιατί ρωτάς;…” Καταλαβαίνεις βέβαια ότι κατά βάθος θέλω να κρατήσω το μύθο ζωντανό και να την αφήσω να ζήσει όλη τη μαγεία των ημερών κι εγώ μαζί της!
Εξηγώ και περιγράφω λοιπόν, βάζοντας όλη μου την φαντασία, την ευρηματικότητα, το χιούμορ και ολίγον από σύγχρονη τεχνολογία – με την οποία εξοικειώνονται εκνευριστικά γρήγορα σ’ αυτές τις ηλικίες…
“Σάρρα μου, τα ταρανδάκια μπορούν και πετάνε και ο Άγιος Βασίλης μπορεί να μπει σε κάθε σπίτι χρησιμοποιώντας τη μαγική αστερόσκονη!… Είναι χοντρούλης γιατί όλο τον υπόλοιπο χρόνο κάνει διακοπές και λατρεύει να τρώει πιτόγυρα! Άσε που τσακίζει μπισκότα και κουραμπιέδες σε κάθε σπίτι! Το έλκηθρο τρέχει πιο γρήγορα από το φως και το gps του tablet βρίσκει τα σπίτια όλων των παιδιών!… Πώς βλέπεις εσύ και μιλάς με τη Γιαγιά Νίκη στη Θεσσαλονίκη ενώ είναι πολύ πολύ μακρυά;!”
Τι λες; Το ‘σωσα; Και άλλα πολλά… Άσε που τα μικρά αετόπουλα παρατηρούν ότι ο παππούλης με τη μακριά γενειάδα μοιάζει όλως περιέργως πολύ στο μπαμπά ή στο θείο. Να δω ποιον θα ντύσουμε φέτος να φέρει τα δώρα…
Πάντως, για να σε παρηγορήσω συντρόφισσα μάνα, γιατί ποτέ και κανένας γονιός δεν είναι απόλυτα έτοιμος για το τεστ. Θεωρώ ότι όταν τα παιδιά ανακαλύπτουν την αλήθεια, αυτοί που απογοητεύονται περισσότερο είμαστε μάλλον εμείς, οι γονείς! Έχω την εντύπωση ότι τα παιδιά επιλέγουν πότε «δεν χρειάζεται» πλέον να πιστεύουν στον Άι Βασίλη, τουλάχιστον με τον τρόπο που πίστευαν μέχρι εκείνη τη στιγμή…
Christmas lesson
Α! Μου ήρθε και άλλη χρήσιμη φλασιά! Γιατί να μη χρησιμοποιήσω την ιστορία του Μέγα Βασιλείου από την Καισαρεία, που έκανε πολλά φιλανθρωπικά έργα;! Καλή ευκαιρία για να μιλήσουμε για αξίες, αρχές, για την αγάπη, τη γενναιοδωρία, την ανιδιοτέλεια, την ελπίδα, τη βοήθεια προς το συνάνθρωπο, την ισότητα απέναντι στο δικαίωμα να είμαστε ευτυχισμένοι, την επιθυμία να βελτιώνουμε τη συμπεριφορά μας, να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέλλον, να προσδοκούμε πράγματα και να προσπαθούμε γι’ αυτά;!
Και πέρασα και στην πράξη: μαζέψαμε με την Σάρρα μου παιχνίδια που δεν χρησιμοποιεί, ρούχα που δεν φοράει πια και να πάμε μαζί του να τα προσφέρουμε σε παιδάκια που τα έχουν ανάγκη, εξηγώντας της τους λόγους που το κάνουμε.
Τι; Αν έγραψε γράμμα στον Άι Βασίλη;! Μας προσβάλλεις. Εννοείται. Και πήγαμε μαζί και στο ταχυδρομείο! Για τη Σάρρα είχε σημασία να μην την ξεχάσει ο Άγιος Βασίλης και όχι η αξία ή το δώρο αυτό καθ’ αυτό. Και αντανακλαστικά σκέφτηκα: “Αν ζητούσε ένα πολύ ακριβό δώρο που δεν θα είχα την οικονομική δυνατότητα να της αγοράσω;”
“Μα Σάρρα μου, θα της έλεγα, αν ξοδέψει τόσα χρήματα μόνο για το δικό σου δώρο, δεν θα του μείνουν αρκετά χρήματα και για τα υπόλοιπα παιδάκια!” Ουφ, πάει και αυτό. Αλλά να σου πω κιόλας, πιστεύω ότι αν μπορούσαμε να διαβάσουμε τα γράμματα και τις επιθυμίες όλων των παιδιών, ίσως και να εκπλαγούμε… Πολλές φορές τα παιδιά κάθε άλλο παρά υλικά πράγματα ζητούν από τον Άγιο…
Τελικά, αντί για ακριβά παιχνίδια, τι θυμόμαστε ή τι θα θέλαμε να ζήσουμε κι εμείς σαν μπόμπιρες τα Χριστούγεννα;! Αυτό θέλουν και τα παιδιά μας. Να μπορούμε να περάσουμε χρόνο μαζί τους, στολίζοντας το σπίτι ή το χριστουγεννιάτικο δέντρο τραγουδώντας, να φτιάξουμε γλυκά μαζί για να μοσχοβολήσει το σπίτι, να κάνουμε αγκαλιές και να παίξουμε. Και κυρίως, να περάσουμε περισσότερο χρόνο μαζί τους, κάτι που τόσο πολύ τα παιδιά έχουν ανάγκη στις μέρες μας. Καμιά οικονομική κρίση δεν μπορεί να μας στερήσει αυτά τα τόσο πολύ σημαντικά. Η αίσθηση ασφάλειας, αγάπης και προσοχής προς τα παιδιά μας, είναι αναντικατάστατη.
PS : L❤️VE
Α! Και κάτι ακόμα Σάρρα μου: δεν υπάρχουν καλά και κακά παιδιά. Υπάρχουν τα καλά παιδιά και τα παραμελημένα, τα πληγωμένα παιδιά. Αυτά που αναζητούν την προσοχή και την αγκαλιά. Αγάπη χαρά και δώρα για όλα τα παιδιά! Όσο υπάρχει αγάπη, ελπίδα και η δυνατότητα να ονειρευόμαστε «το απίθανο», υπάρχει και Άγιος Βασίλης!
