Σαν παιδιά, οι περισσότεροι από εμάς βιώσαμε την φυσική χαρά και ομορφιά της ύπαρξης (τα παιδιά συχνά βλέπουν αγγέλους και είναι πιο συντονισμένα με τα πνευματικά πεδία).
Κατόπιν, σταδιακά αρχίσαμε να απορροφούμε τις αρνητικές ενέργειες, συμπεριφορές και συνήθειες των γονιών και του περιβάλλοντός μας, κι έτσι απολέσαμε σε μεγάλο βαθμό τη φυσική ανάταση του πνεύματος και την ευδαιμονική επαφή με τους πνευματικούς κόσμους που αναζωογονούν και ανανεώνουν τη χαρά μας.
Έπεσε δηλαδή ο κραδασμός μας, η ενέργειά μας έγινε πιο χαμηλής συχνότητας – η Χαρά και η Ευδαιμονία είναι καταστάσεις υψηλής συχνότητας.
Έτσι, στην ενήλικη ζωή, για να ανακτήσουμε την φυσική χαρά και ευδαιμονία, καλούμαστε να αποκαταστήσουμε την χαμένη αγνότητα του πνεύματος.
Ο διαλογισμός είναι το βασικό μέσον για να καθαρίσουμε το νου και το ενεργειακό μας πεδίο από τη μόλυνση, ενώ με τον τακτικό διαλογισμό σταδιακά διαλύονται και τα “κελύφη” αρνητικών συμπεριφορών, συναισθημάτων και σκέψεων που έχουν χτιστεί κατά τη διάρκεια των χρόνων ή και των αιώνων.
Επίσης, στο διαλογισμό εντρυφούμε σε ανώτερα συναισθήματα, ποιότητες και αρετές, και εξαγνίζουμε έτσι το νου και όλη μας τη φυσιολογία. Ένας αγνός νους είναι ένας ευδαιμονικός νους.
Ταυτόχρονα, στη καθημερινότητα θα πρέπει να εξασκούμαστε σε ένα υψηλό focus, να εξασκούμαστε δηλαδή στη θετικότητα και την ομορφιά, παρά τα όσα συμβαίνουν εξωτερικά.
Η αρνητικότητα είναι κυρίως θέμα συνήθειας, είναι μια αυτόματη-ημιασυνείδητη συμπεριφορά, και χρειάζεται συνειδητή προσπάθεια για να ανατάσσουμε το νου μας στην ομορφιά και τη θετικότητα κάθε φορά που πάμε να εκδηλώσουμε αρνητικότητα, γκρίνια, εγωισμό, αυτολύπηση, θυμό, απληστία κλπ. Πρέπει δηλαδή να πιάνουμε τον εαυτό μας επ’ αυτοφόρω και να επαναφέρουμε τη θετικότητα και τη πίστη μας στη ζωή και το Θεό.
Άλλωστε η αρνητικότητα είναι δηλητηρίαση του εαυτού και του περιβάλλοντος και δεν συμφέρει κανέναν η ύπαρξή του.
