Μπορείς να συγκρατείς τον θυμό σου όταν προκύπτει και να έχεις αυτοέλεγχο; Τότε έχεις βρει μια θαυμάσια τεχνική που θα σου δίνει ανεξάντλητη ενέργεια και δημιουργικότητα. Τι δημιουργεί τον θυμό; Γιατί δεν είναι καλό να τον εκτονώνουμε απλά;
Είναι ένα μεγάλο θέμα η διαχείριση του θυμού, για πολλούς ανθρώπους. Το ζητούμενο δεν είναι να καταπιεστεί, ούτε όμως να εκδηλωθεί και να σπείρει τη διχόνοια, την αρνητικότητα και την ανισορροπία. Το ζητούμενο είναι να συγκρατηθεί και να μετουσιωθεί συνειδητά. Πώς θα γίνει αυτό; Πρέπει να γνωρίσουμε τη φύση και τις αιτίες του θυμού μας.
Μια βασική αιτία που μας οδηγεί στον θυμό είναι η έλλειψη ανεξαρτησίας: Όταν είμαστε εξαρτημένοι από κάποιους για να μας παρέχουν πράγματα που θέλουμε και δεν το κάνουν, τότε θυμώνουμε. Ο θυμός σε αυτή τη περίπτωση είναι ένα καμπανάκι που μας λέει “ανεξαρτητοποιήσου”, κάνε πράγματα μόνος σου, μην περιμένεις από κανέναν.
Όταν θίγεται το εγώ μας επίσης θυμώνουμε. Εκεί χρειάζεται αποστασιοποίηση, να μην ταυτιζόμαστε δηλαδή με το εγώ μας. Δύσκολο για αρκετό κόσμο, όμως το εγώ είναι μια χαζομάρα. Δεν μιλάμε βέβαια για την περίπτωση που θίγονται βασικά συμφέροντα δικά μας, της οικογένειάς μας ή της κοινωνίας τα οποία πρέπει να προστατεύσουμε – στην περίπτωση αυτή έχουμε χρέος να δράσουμε, αλλά και πάλι ο θυμός είναι περιττός κι επιμολυντικός.
Παρατήρησε τον θυμό σου όταν προκύπτει. Η παρατήρηση είναι το πρώτο βήμα για το ξεπέρασμα του θυμού, είναι το νοητικό βήμα. Όμως ο θυμός ταυτόχρονα είναι και μια ισχυρή ενέργεια, δεν είναι μια ιδέα μόνο, πρόκειται για μια ζωώδη, πρωταρχική και ανεπεξέργαστη ενέργεια που καλούμαστε να τιθασεύσουμε και να ανυψώσουμε. Μετά τη νοητική παρατήρηση λοιπόν, νιώσε αυτή την ισχυρή ενέργεια και ανέβασέ την. Ο άνθρωπος είναι ένας “μετουσιωτής” ενεργειών και πρέπει να μάθει να ανυψώνει τα συναισθήματά του, αν θέλει να λέγεται άνθρωπος.
Η καταπίεση του θυμού απ’ την άλλη, δημιουργεί ανθρώπους μαλθακούς, γεμάτους απωθημένα, πικρίες κι επικίνδυνα για την υγεία τελικά δηλητήρια στο σύστημά του. Γι’ αυτό το ζητούμενο δεν είναι η καταπίεση, αλλά η σωστή δράση.
Η χωρίς έλεγχο εκτόνωση του θυμού βέβαια, μπορεί να γίνει πολύ καταστροφική: να ειπωθούν λόγια που πληγώνουν και δεν ξεχνιούνται, να γίνουν πράξεις για τις οποίες θα μετανιώσουμε και θα έχουμε ενοχές ίσως για όλη μας τη ζωή… Ενώ με την εκτόνωση του θυμού επίσης μολύνουμε τις ενέργειες του χώρου μας και φυσικά προκαλούμε μεγάλη ανισορροπία στο σύστημά μας, στους αδένες μας, στην υγεία μας. Μια έκρηξη θυμού μπορεί να προκαλέσει ζημιές στο ενεργειακό μας σύστημα που θα χρειαστούν μέρες ή εβδομάδες και μήνες για να θεραπευτούν.
Αν εντοπίζεις μια αδικία κάνε κάτι γι’ αυτήν, χωρίς να μολύνεις τον εαυτό σου και τους άλλους με θυμούς. Αν θίγεται απλά το εγώ σου και θυμώνεις, ταπείνωσέ το. Κάθε περίπτωση που ξυπνά ο θυμός βέβαια μπορεί να είναι διαφορετική, γι’ αυτό χρειάζεται παρατήρηση, αυτοέλεγχο και σωστή, δίκαιη δράση.
