Στη Ναύπακτο το βουνό και η θάλασσα παντρεύονται με την ιστορία…
Η πόρτα του αυτοκινήτου κλείνει και ήδη σκέφτομαι το γραφικό λιμάνι της Ναυπάκτου, είναι άραγε το ίδιο με τις φωτογραφίες, πως να αντιμετωπίζει τους επισκέπτες του ο Θερβάντες; Όλα αυτά θα τα μάθουμε σε 215 χλμ από τώρα.
Η γραφική Ναύπακτος μοιάζει με νησί, που κόλλησε στην στεριά. Η Αιτωλοακαρνανία μπορεί να είναι περήφανη για τις περιοχές της, όμως η Ναύπακτος παίρνει όλα τα βραβεία. Το ταξίδι δεν ήταν δύσκολο, αν και οι στάσεις είναι επιβεβλημένες για εκείνους που δε θα προτιμήσουν τη γέφυρα του Ρίου Αντίρριου.
Η άφιξη μας στο Ενετικό λιμάνι αποζημιώνει και τον πιο απαιτητικό. Τα τείχη κυκλώνουν τη θάλασσα δημιουργώντας ίσως το πιο γραφικό λιμάνι της Ελλάδας. Οι βαρκούλες εκεί αρμενίζουν χειμώνα – καλοκαίρι και εσύ επιβάλλεται να κάνεις το κύκλο για να απολαύσεις τη μαγική θέα και να πεις ένα γεια στο Μιγκέλ Θερβάντες, που στέκεται εκεί καμαρωτός.
Η βόλτα στην παραλιακή περιοχή γίνεται άνετα. Αν και τα αυτοκίνητα δεν είναι λίγα, αφήνουμε το αμάξι και συνεχίζουμε με τα πόδια. Στον παραλιακό δρόμο θα βρείτε κάθε λογής κατάστημα για να καλύψετε την πείνα και τη δίψα σας. Βασική η στάση για ιταλικό παγωτό!
Μία πανοραμική φωτογραφία στη Ναύπακτο είναι αρκετή για να δεις ότι ήρθε η ώρα για άνοδο. Ολοταχώς στο κάστρο! Ξεκινάμε με το αυτοκίνητο, ο παραλιακός δρόμος είναι αρκετά στενός μέχρι να βγεις στον κεντρικό, όμως τα καταφέραμε. Η διαδρομή προς το κάστρο, αν και σύντομη, προσφέρει μία καταπληκτική θέα στην πόλη και μία δόση αγνής φύσης με τα καταπράσινα δέντρα του. Το οξυγόνο εδώ πραγματικά σε πνίγει…
Σε 10 λεπτά φτάσαμε στο κάστρο. Η είσοδος ήδη σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές. Ο κ. Γιώργος μας ενημερώνει πως το κάστρο θα κλείσει σε λίγη ώρα και εμείς τρέχουμε για μία γρήγορη ξενάγηση. Τα καλοδιατηρημένα τείχη του και οι πολεμίστρες σε γυρίζουν πίσω στο χρόνο, το μόνο που δείχνει τη παλαιότητά του είναι οι θάμνοι, που φύτρωσαν και η έλλειψη πολεμιστών! Η θέα του κάστρου απλά μοναδική! Για τους τολμηρούς και δεινούς φωτογράφους υπάρχει ένα μυστικό πέρασμα, που οδηγεί στην πίσω μεριά του κάστρου. Με λίγο σκαρφάλωμα θα φτάσετε στην πολεμίστρα για να βγάλετε την πιο ωραία, πανοραμική φωτογραφία της Ναυπάκτου και με φόντο τη γέφυρα του Ρίου.
Η ώρα περνάει και γυρίζουμε πάλι στο ενετικό λιμάνι. Δύσκολα ξεφεύγεις από την ομορφιά του. Κοιτάζοντας ανατολικά ξεχωρίζει το Φετιχέ Τζαμί, χτισμένο από το Βαγιαζίτ Βελή, ένα ιδιαίτερο κτίσμα, ενώ ο αρχοντικός Πύργος Μπότσαρη μαγνητίζει τα βλέμματα.
Όσο βραδιάζει, αφήνουμε τη θαλασσινή αύρα και χανόμαστε στα σοκάκια της Ναυπάκτου. Το φημισμένο Στενοπάζαρο (οδός Μενεδιών) δε γινόταν να μείνει ανεξερεύνητο. Μία στενή γειτονιά με αμέτρητες καφετέριες και μεζεδοπωλεία, εμπορικά καταστήματα αλλά και ντόπιους, που δίνουν το στίγμα τους.
Επόμενη στάση ο ναός του Αγ. Δημητρίου. Κι αν δε θέλετε να ανάψετε ένα κερί, ακολουθήστε τα σκαλιά του, που θα σας κατευθύνουν στο Ρολόι με τη Ναύπακτο «στο πιάτο».
Η επόμενη ημέρα μας βρίσκει με γεμάτες της μπαταρίες, χορτασμένους από καλοκαιρινά τοπία. Ο καιρός λίγο μας τα χαλάει, οπότε λέμε να πάμε με τα νερά του. Χειμερινός καιρός, χειμερινό και το τοπίο! Μία γρήγορη βόλτα στην Ορεινή Ναυπακτία θα κλείσει ιδανικά το διήμερο, πριν την επιστροφή στην Αθήνα.
Μην φοβηθείτε τις στροφές και απολαύστε την καταπράσινη διαδρομή!
