Μια βόλτα για καφέ αρκεί για να μετρήσεις δεκάδες αξύριστες μελαχρινές αρσενικές υπάρξεις, τόσες ώστε να προβληματιστείς μήπως κάποια απροσδιόριστη εξωτερική δύναμη εξαφανίζει κάθε ξανθό αρσενικό.
Παίζει πάντα βέβαια και το σενάριο της κλωνοποίησης.
Αν είσαι μελαχρινός κι αξύριστος σίγουρα αυτή είναι η εποχή σου καθώς πρόκειται για φρενίτιδα που δείχνει ότι ήρθε για να μείνει.
Από την Πωλίνα Πανέρη
Η γυναικεία αδυναμία στα μούσια –μιλάμε γι’ αυτά στα μούτρα κι όχι στα λόγια– αποτελεί ακλόνητο αξίωμα, θέση τόσο παλιά κι αδιαπραγμάτευτη. Γι’ αυτό αγόρια –όσοι λίγοι δηλαδή προβάλετε ακόμα αντιστάσεις– πετάξτε τα ξυραφάκια.
Πάντα θα γουστάρουμε τους αξύριστους. Εξάλλου ακόμα κι ο ωραίος ξυρισμένος άντρας, που πλέον έχει καταντήσει συλλεκτικός, αξύριστος, θα είναι ομορφότερος. Δεν υπάρχει πιο σέξι εικόνα από έναν αξύριστο άντρα που παίζει αμήχανα με τα μούσια του.
Ακόμα κι όσες γκρινιάζουν ή δείχνουν να ενοχλούνται με τα άγρια τριχωτά μαγουλάκια σας, εκτός ότι χαλάνε την πιάτσα, προφανώς και ψεύδονται καθώς αποκλείεται να μην τα λατρεύουν.
Καλό θα ήταν λοιπόν πρωτοβουλίες κι εκπληξούλες τύπου «Κοίτα μωρό μου, ξυρίστηκα» να λείπουν γιατί ο ενδεχόμενος χωρισμός μπορεί να πλησιάσει απειλητικά. Μην ξεχνάτε πως είμαστε από χρόνια μαλωμένες με τη λογική.
Προσοχή στο κενό βέβαια ανάμεσα στον κλαρινογαμπρό, τον hipster και τον Άγιο Ονούφριο, μεγάλη η χάρη του.
Ίσως λοιπόν ο αρσενικός πληθυσμός να θέλησε να μας κάνει το χατίρι, να επηρεάστηκε απ’ τη μόδα, να βολεύτηκε πετώντας ξυραφάκια και κλειδώνοντας στα ντουλάπια τις ξυριστικές μηχανές. Όποια κι αν είναι η αιτία, τα θηλυκά ας ανάψουμε μία λαμπάδα στον προαναφερθέντα Άγιο.
Ας αφήσουμε τώρα τις τρίχες κι ας επικεντρωθούμε στο άλλο θεμελιώδες ζήτημα, τις αποχρώσεις. Θες που γεννηθήκαμε στην Ελλάδα κι όχι στη Σουηδία, θες που τα πριγκιπόπουλα ήταν πάντα ξανθά κι εμείς χορτάσαμε από παραμύθια, οι γυναίκες πάντα θα λιμπιζόμαστε λίγο παραπάνω τους μελαχρινούς.
Ο μελαχρινός άντρας τείνει πάντα να είναι πιο αρρενωπός, έχει συνήθως πιο σκληρά χαρακτηριστικά και ταιριάζει περισσότερο στην εικόνα του «κακού παιδιού» που ως καθαρά μαζοχιστικά πλάσματα προτιμάμε.
Ο ξανθός θυμίζει ασυνείδητα κρυόκωλο Σκανδιναβό ενώ ο μελαχρινός μυρίζει Μεσόγειο κι αλίμονο αν δεν επιλέξουμε τα ντόπια προϊόντα.
Μπορεί λοιπόν τα ξανθά αρσενικά να μην απήχθησαν απ’ τους εξωγήινους, ίσως απλά να μην τους εντοπίζει πια το ραντάρ μας καθώς αναζητά με μανία τον ψηλό, αξύριστο μελαχρινό.
Ναι, τον θέλουμε και ψηλό. Ε όπως και να το κάνουμε άλλη χάρη έχει το ψηλό αγόρι. Πρακτικά και μόνο να το δεις, είναι ξεκάθαρα πιο χρήσιμος σε αντικαταστάσεις λάμπας ή ξεκρέμασμα κουρτίνας. Δεν ξέρω αν νιώθεις πιο ασφαλής μ’ έναν ψηλότερο άντρα, γνωρίζω όμως σίγουρα αυτό το συναίσθημα όταν σε αγκαλιάζει κάποιος ψηλότερος σου και τώρα που το σκέφτομαι, καθώς χαμογελώ, πεταρίζω και βλεφαρίδα.
Μήνυμα προς τη γυναίκα αναγνώστρια: δεν ξέρω αν δικαιώθηκαν οι αγώνες μας για ισότητα κι ίσες ευκαιρίες, εισακούστηκαν όμως οι προσευχές μας για άφθονο οφθαλμόλουτρο.
Μήνυμα προς άντρα αναγνώστη: αν είσαι μελαχρινός, ψηλός κι αξύριστος μπορεί να είσαι περιζήτητος, σίγουρα όμως δεν είσαι αναντικατάστατος. Ένας κεντρικός δρόμος αρκεί για να συναντήσει τουλάχιστον πέντε σαν κι εσένα, γι’ αυτό το νου σου.
Ξανθέ μου φίλε που σε πίκρανα άθελά μου, μη ξεχνάς το άλλο πανάρχαιο αξίωμα, μία γυναίκα δεν ξέρει ποτέ τι θέλει, μάλλον τείνει να θέλει το αντίθετο απ’ αυτό που νομίζει.
Πάρε παράδειγμα εμένα που γράφω άρθρο για τους μελαχρινούς ενώ ερωτεύομαι πάντα ξανθούς.
