Τα μικρομέγαλα
Διάβασα τη συνέντευξη μιας κοπέλας στη Lifo, η οποία στα 21 της χρόνια δεν έχει ακόμα σεξουαλική ζωή… Όπως η ίδια αναφέρει υπάρχουν στιγμές που ντρέπεται γι’ αυτό κι άλλες που δεν την ενοχλεί καθόλου.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η στάση ανδρών και γυναικών απέναντί της στο άκουσμα ότι είναι “παρθένα”. Στο κάτω κάτω, είναι μόνο 21, όχι 40 plus και απλά δεν έτυχε να ολοκληρώσει ακόμα με κάποιο αγόρι…
Μ’ ακούει κανείς;
Αυτή η συνέντευξη μου έδωσε το ερέθισμα να γράψω για τους γονείς αλλά και για τους εν δυνάμει γονείς. Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια κοριτσάκια από τα τέλη Δημοτικού να προσπαθούν να χάσουν με κάθε τρόπο την παιδικότητα τους. Βάφονται, φτιάχνουν τα νύχια τους, φοράνε πολύ ψηλά τακούνια, μιλάνε μονίμως για αγόρια και σχέσεις, μπαίνουν στη διαδικασία σύγκρισης, ποια θα έχει ποιον ή ποια θα έχει τους περισσότερους… Ντύνονται όπως θα έκανε μια τριαντάρα και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολο να αναγνωρίσει κανείς την ηλικία τους και πόσο μάλλον ότι πρόκειται ακόμα για παιδιά.
Φέτος, νομίζω ότι τα πράγματα φέτος ξέφυγαν ακόμα περισσότερο, κατά κάποιο τρόπο. Δεν υπήρχε κοριτσάκι που να μη φοράει εξαιρετικά κοντό σορτσάκι, brazilian μαγιό κλπ κλπ. Φυσικά δεν υπήρχε και άντρας άνω των 25 που να μην τις κοιτάει λάγνα. Οι περισσότερες από τις κοπελίτσες δεν ήταν πάνω από 15 χρονών. Κι όμως κυκλοφορούσαν μέχρι πολύ αργά, όπως ήθελαν ντυμένες.
Ίσως να δείχνω αρκετά συντηρητική με αυτά που γράφω μέχρι στιγμής, όμως καλό είναι να μην ξεχνάμε πως κάθε ηλικία έχει τη χάρη της και καλό είναι να τη ζούμε στη διάρκειά της με ίσως κάποιες προσμίξεις άλλων ηλικιών.
What?
Όπως επίσης με ενημέρωσαν, ένας δύο γνωστοί μου γυναικολόγοι, τα ποσοστά αμβλώσεων στις ηλικίες 13-18 έχουν αυξηθεί δραματικά. Αναρωτιέμαι, εφόσον ένα κοριτσάκι 13-14 χρονών έχει σεξουαλικές σχέσεις και ήδη έχει κάνει την πρώτη του διακοπή κύησης σε αυτή την ηλικία, τι θα επακολουθήσει μέχρι τα 25-30 της; Θα είναι προς γνώση και συμμόρφωση αυτή της η περιπέτεια ή μια εύκολη λύση, στην οποία θα καταφύγει ξανά, αγνοώντας τους κινδύνους που αυτή κρύβει για την υγεία και τη μητρότητα μελλοντικά;
…oops I did it again!
Πολλές μητέρες έχουν έρθει κατά καιρούς με το αίτημα ότι δεν μπορούν να ελέγξουν με τίποτα τη συμπεριφορά του παιδιού τους και κατά κάποιον τρόπο εναποθέτουν τις ελπίδες τους πάνω μου, λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας (όπως και στους συναδέλφους, στους οποίους απευθύνονται). «Βγαίνει, φωνάζει, βρίζει, καπνίζει, δεν ακούει» αλλά η μαμά είναι αυτή που πηγαίνει για ψώνια με την κόρη και της αγοράζει το σορτσάκι, το σούπερ μίνι, τα δωδεκάποντα δίνοντας λάθος μήνυμα στα παιδιά τους.
Και η χρυσή τομή
Από την άλλη, έχω δει και μαμάδες που προσπαθούν με αξιοθαύμαστο και όχι ψυχαναγκαστικό τρόπο, να διατηρήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τη παιδικότητα των τέκνων τους. Και δεν είναι ότι κλείνουν το παιδί στο σπίτι και δεν το αφήνουν να βγει, απλώς βάζουν όρια που σταδιακά με την πάροδο του χρόνου και της ηλικίας του παιδιού αυτά χαλαρώνουν.
Μην αφήνετε ανεξέλεγκτα τα παιδιά σας που βιάζονται να μεγαλώσουν, γιατί εάν χάσουν αυτό που έχουν τώρα, δε θα το ξαναβρούν ποτέ…
Βίκυ Μιχελή
Ψυχολόγος Πανεπιστημίου Αθηνών
