“Ονομάζομαι Πωλίνα και θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία που ξεκίνησε πριν 2 χρόνια. Αυτό που με επανέφερε σε όλη αυτή την κατάσταση, ήταν μια πρόσφατη συνάντηση μαζί του. Eίχαμε πάντα επαφή λόγω της κοινής μας παρέας και σήμερα μπορώ να τον ονομάσω εκτός από πρώτο μου έρωτα και πρώτη μου αγάπη.
Έχουμε ζήσει πολλά, όχι άκρως ερωτικά αλλά σε καμιά περίπτωση φιλικά. Πότε δεν ήμασταν ζευγάρι αλλά ούτε και φίλοι.
Ξέρουμε ο ένας τα αισθήματα του άλλου, ζηλεύουμε, κοντραριζόμαστε, λείπουμε ο ένας στον άλλον, αλλά ποτέ δεν ήμασταν αυτό το φυσιολογικό ζευγάρι που όλοι ονειρεύονται.
Δεν θέλει να κάνει μαζί μου κάτι για μια νύχτα, γιατί με σέβεται και ξέρει ότι δεν “πάω” τις ”ξεπέτες”, αλλά δεν είναι έτοιμος για κάτι άλλο.
Τα αποδέχτηκα όλα αυτά μετά από καιρό και προσπάθησα να προχωρήσω. Κι αυτός από όσο ξέρω, έβγαινε με κάποιες κοπέλες αλλά δεν κράτησε καμία ”γνωριμία”.
Το ίδιο συμβαίνει και σε μένα. Πριν λίγες μέρες λοιπόν συναντηθήκαμε όπως παλιά, σε ένα παλιό στέκι με την κοινή μας παρέα. Πίστευα πριν πάω εκεί ότι θα με έχει ξεχάσει ή έστω θα είναι τυπικός ή θα μου συμπεριφερόταν όπως και στους άλλους.
Ευτυχώς για την καρδιά μου και δυστυχώς για την λογική μου έπεσα έξω.
Όλα εκείνο το βράδυ έγιναν σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα. Μου θύμισε εκείνον τον άνθρωπο που ερωτεύτηκα και σε κάθε μας συνάντηση η φλόγα μας μεγάλωνε. Δεν είχε ξεχάσει τίποτα από μένα, θυμόταν λεπτομέρειες του χαρακτήρα μου και ακόμα παρατηρεί κάθε μου κίνηση στα social media, αν και δεν το δείχνει.
Μπορεί σε κάποιον όλα αυτά να ακούγονται απλά ,αλλά εμένα με έπνιξαν και με οδήγησαν να σας γράψω, γιατί ήρθα αντιμέτωπη με εμένα, με εκείνη την κοπέλα μου τον έχει ερωτευτεί και τον αγαπάει μέχρι… δεν ξέρω μέχρι πότε. Και αυτό με φοβίζει, όχι μόνο από την δική μου μεριά αλλά και από την δική του.”
With love: Πωλίνα μου, οι άντρες δεν είναι σαν τα καλά κρασιά, να περιμένεις τα χρόνια να περάσουν για να ωριμάσουν. Αν όντως είναι τόσο δυνατό όσο περιγράφεις θα πρέπει να πάρεις μια απόφαση. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να το παραβλέψεις. Αλλά όλη αυτή η κατάσταση αν δεν εκτονωθεί, στο τέλος θα εκραγεί σαν τη χύτρα ταχύτητος που δεν την απασφάλισε κανείς.
Μην εγκλωβίζεσαι σε στερεότυπα, ούτε στην εικόνα που έχετε ο ένας για τον άλλον. Καταλαβαίνω ότι πολλές φορές η λογική υπερτερεί του συναισθήματος, αλλά είναι μόνο εκείνες τις φορές που το επιτρέπεις εσύ. Οφείλεις στον εαυτό σου μια απάντηση. Καλός και ο πλατωνικός έρωτας αλλά πλέκει μύθους, και σε απομακρύνει από την πραγματικότητα.
Κάνε μια συζήτηση ξεκάθαρη και σταματήστε να κρύβεστε πίσω από το δάχτυλό σας. Αν πετύχει, πέτυχε! Αν όχι, τουλάχιστον θα μπορείς να προχωρήσεις έχοντας κλείσει αυτό το κεφάλαιο μια και καλή… επιτέλους!
