Γεννήθηκε στην ΑΘήνα στις 12 Ιανουαρίου του 1932. Πατέρας της ήταν ο γυμνασιάρχης Κωνσταντίνος Καρπουζής (Καρπουζή ήταν το πραγματικό της επώνυμο) και μητέρα της η δασκάλα Θεώνη Καρπουζή.
Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία της, ο πατέρας της είχε εγκαταλείψει εκείνη και τη μητέρα της όταν του ανακοίνωσε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. Μέχρι και το 1971, που σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα, τον ξαναείδε όταν ο ίδιος την επισκέφτηκε στο σπίτι της, μετά τη γέννηση του γιου της, Κωνσταντίνου. Από τότε δεν τον ξαναείδε.
Το 1951 που τελείωσε το σχολείο έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου από την οποία αποφοίτησε το 1954. Από τότε και μετά άρχισε να εμφανίζεται στη θεατρική σκηνή στο Θέατρο Κοτοπούλη, σε ρόλους πρωταγωνιστικούς δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη στα έργα «Ωραία Ελένη» και «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Λόρκα, τα οποία την καθιέρωσαν στο θεατρικό στερέωμα.
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1955 με την ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» η οποία σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Παρά τη μεγάλη της επιτυχία στον κινηματογράφο δεν άφησε ποτέ το θέατρο στο οποίο έπαιζε με μεγάλη επίσης επιτυχία. Μέχρι το 1959 ήταν βασικό στέλεχος του Εθνικού θεάτρου, ερμηνεύοντας Σαίξπηρ, Τολστόι, Μίλλερ, Αντρέγιεφ, Τερζάκη, Ρώμα και Αριστοφάνη. Από το 1963 ηγούνταν πλέον προσωπικού θιάσου, όπου μεταξύ άλλων ανέβασε τα έργα «Κρατικές υποθέσεις», «Μαίρη – Μαίρη», «Κάθε Τετάρτη». Από το 1968 ανέβασε με τον Κώστα Καζάκο τα «Θεοδώρα η Μεγάλη», «Ασπασία», «Το μεγάλο μας τσίρκο», «Ο εχθρός λαός» και πολλά άλλα.
Σε ό,τι αφορά την προσωπική της ζωή έκανε δύο γάμους. Το 1962, σε ηλικία 30 ετών, παντρεύτηκε τον Ζάχο Χατζηφωτίου με τον οποίο χώρισε δύο χρόνια αργότερα. Τον Αύγουστο του 1968 παντρεύτηκε τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο, με τον οποίο και απέκτησε ένα γιο, τον επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο.
Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1992, μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο. Η σορός της τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Στις 29 Ιουλίου έγινε η κηδεία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη.
Εμείς δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ και θα φροντίσουμε να μην την ξεχάσουν ποτέ και τα παιδιά μας μιας και όσο μεγαλώνουμε θέλουμε όλο και πιο πολύ να βλέπουμε τις παλιές, καλές, ελληνικές ταινίες που έπαιζε.
