“Έτσι όπως καίει στα χείλη ο καφές μου, θελω να καείς που πήρες τις χαρές μου” έπαιζε το ραδιόφωνο του ταξί που πήρα στην Β. Όλγας. Θα μου με ρωτήσεις πού είναι το περίεργο; Πουθενά, θα σου απαντήσω, εκτός αν σκεφτείς πως όταν μπαίναμε στην Τσιμισκή ακουγόταν το “μια καρδιά από ατόφιο χρυσάφι” και στα μέσα της Πολυτεχνείου το “Χαμένα”…
Πάνω που το αφιέρωμα στην Καιτούλα με έβαζε σε κακές σκέψεις για την υγεία της, είδα ότι ευτυχώς επρόκειτο για cd… Δε βαριέσαι, σκέφτηκα ανακουφισμένη, δε θα χρειαστεί να πάω και στην πρεμιέρα της το βράδυ. Πήρα το θάρρος, λοιπόν και ρώτησα τον οδηγό αν θα ακούγαμε και το “Φαντασματάκι”. Εκείνος μάλλον δεν έπιασε το αστείο, αφού μου απάντησε “το μόνο που με στοιχειώνει είναι η Ελένη”… (Που τώρα που το ξανασκέφτομαι, μια χαρά το έπιασε…)
Μα να μην ακούσουμε το “Τούλι για το Χριστούλη” μέρες που είναι, σκέφτηκα την ώρα που ολοκληρωνόταν το ποτ πουρί η -Χρυσή- Δισκοθήκη-τραγουδάει-Γαρμπή. Ο οδηγός,σαν να διάβασε τη σκέψη μου άνοιξε το ραδιόφωνο του στους 94,2. Είναι η συχνότητα όπου εκπέμπει το ραδιόφωνο της Λυδίας (Φιλιππησίας) κι αυτή γνωστή για τα σουξέ της, αλλά πιο θρησκευτικού περιεχομένου.
Κι ευτυχώς που βρέθηκα να λες σ’ αυτό το ταξί. Γιατί βλέπεις, η σύντομη επανάληψη στα άπαντα της Καίτης απέδωσε και το βράδυ που πήγα στο μαγαζί που τραγουδούσε μέχρι και back vocals θα μπορούσα να της είχα κάνει… Κι όχι τίποτα, την είχα και κοντά κι όλο το βράδυ με κοιτούσε στο στόμα μη και κάνω κανένα λάθος, λες και ήξερε…
“Σημάδι από το θεό, ότι πρέπει πάντα να είμαστε διαβασμένες” είπα στη φίλη μου στο τηλέφωνο. Εκείνη άλλο που δεν ήθελε άρχισε να τραγουδάει “Μα το σημάδι στο λαιμό σου που θα μένει…” να θυμηθώ να κλείσω τραπέζι στον Πάριο που ερχόταν στο stage από 12/12.
Το μεσημέρι έκανα μια στάση στο Naily’s της Καρόλου Ντηλ για να βάψω τα νύχια μου και σκέφτηκα ένα έξυπνο κόλπο που θα μου γλίτωνε χρόνο στους παιδότοπους και θα απαντούσε στην ερώτηση “ποιο παιδάκι συνοδεύετε;” Αρκεί να έδειχνα το μανικιούρ μου και όλοι θα ήξεραν πως σημαντικότερο και από καριέρα είναι ότι είμαι η μαμά της Billy!
Ένα από τα προηγούμενα βράδια το θέατρο Αυλαία μετατράπηκε σε βαγόνι για να φιλοξενήσει την υπέροχη παράσταση «Μένγκελε». Η Μυρτώ Αλικάκη ήταν η απόδειξη ότι έπρεπε να τη δω και της το είχα υποσχεθεί, ότι θα συναντιόμασταν, αν όχι σε κάποιο κουπέ, έστω στην πλατεία του θεάτρου.
Αμέσως μετά την τροφή για το πνεύμα σειρά είχε επιτέλους το στομάχι… Και επιτέλους κατάλαβα γιατί η εκπομπή της Ελένης Ψυχούλη λέγεται “Σεφ στον Αέρα”. Καλά μάντεψες! Μα και φυσικά επειδή σε απογειώνει! Απόδειξη το γεύμα που ετοίμασε ως guest chef στο Canteen όπου φάγαμε καλεσμένοι του περιοδικού Adore! Και η αληθεια είναι ότι τρως με ακόμα μεγαλύτερη όρεξη το φαγητό σου όταν ξέρεις ότι το ποσό της πρόσκλησης σε γεύμα πάει για το κοινωνικό παντοπωλείο Μ.Α.Ζ.Ι.
“Θα πάμε στη μικροαναδρομική έκθεση του Απόστολου Λάβδα”, ρώτησε η φίλη μου στο τηλέφωνο. Και κάπως έτσι βρεθήκαμε στην artion galleries να κοιτάμε τις γυναίκες και τους αναβάτες του γνωστού ζωγράφου. “Έτσι είναι η άτιμη η ζωή”, μονολόγησε η φίλη μου.”Άλλος ανεβαίνει σε άλογα και άλλος τον Γολγοθά του στα σχεσικά” και σκάσαμε στα γέλια…
