#for the land of the brave
Έφυγε… Στάλθηκε από το iPhone μου. Έφυγα! Μύκονος χίαρ Άι καμ ρε! Τέρμα τα πήγαινελα 20 χρόνων. Μόνιμη δουλειά και προοπτικές για πολλά. Στον τόπο που μπορεί κάποιος να ζητήσει την πιο περίεργη απαίτηση, κάθε τρία λεπτά.
Η φυγή μου δεν ήταν αυτοσκοπός. Ήταν εσωτερική ανάγκη για ηρεμία, για αλλαγή παραστάσεων και κυρίως ένα καλύτερο αύριο.
Ένας θεός ξέρει αν θα τα καταφέρω, μα σίγουρα εγώ ξέρω καλύτερα από τον καθένα ότι θα προσπαθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να το πετύχω. Θέλει κότσια η απόφαση του να φύγεις, λένε… Θέλει!
Παράδειγμα η μάνα μου που όταν γύρισα προχθές από Σαντορίνη και Μύκονο και ενώ έλειπα 16 μέρες, μόλις με είδε έπεσε στην αγκαλιά μου και έκλαιγε λες και γύρισα από μετανάστης στα ορυχεία στο Βούπερταλ. Σκληρό πράμα μεγάλε να κλαίει η μάνα σου. Χαρά ή λύπη, το κλάμα της μάνας είναι μαχαιριά για εμάς τους άντρες. Δυστυχώς δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις. Όταν με ρώτησε γιατί φεύγεις Γιε μου ψέλλισα ένα “ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΜΑΝΑ.”
Δεν προσπαθώ να κάνω το κείμενο μου μελό για να με συμπαθήσεις. Προσπαθώ να περιγράψω μια κατάσταση που βίωσα και που ήταν η μόνη που θα με έκανε να αδειάσω βαλίτσες σε ένα δευτερόλεπτο.
Σκληρό το να φεύγεις μεγάλε. Θες ή λάθος επιλογές, θες ο τυχοδιωκτισμός που κρύβω, θες ότι μπάφιασα να κάνω τα ίδια, θες η προοπτική να την πετύχω, το θέμα είναι ότι αλλάζω σελίδα. Ανοίγω ένα βιβλίο που μόνο τίτλο έχει και παραπέρα μόνο λευκές σελίδες.
Τώρα θα μου πεις ποτέ δεν είχα θέμα με το γράψιμο όποτε στο “χέρι” μου είναι να γράψω την πλοκή. Είμαι έτοιμος. Ειλικρινά ήταν η καλύτερη συγκυρία και σαν χαρακτήρας αλλά και ηλικιακά να φύγω. Πλέον μπορώ να με διαχειριστώ.
Αγκάλιασα τη μάνα μου και της είπα να μην στεναχωριέται. Της είπα να είναι περήφανη γιατί μεγάλωσε έναν υγιή άνθρωπο στην ψυχή και στο μυαλό και την ευχαρίστησα για τις θυσίες τις δικές της και του πατέρα μου. Τους έχω υποσχεθεί ότι δεν θα τους λείψει τίποτε όσο ζω! Αυτό κάνω μάνα. Παλεύω με τα δυο μου χέρια για ένα καλύτερο αύριο. Σήμερα μέσα μου είμαι χαμένος γιατί σας αποχαιρετώ και θα σας δω σε μήνες από τώρα. Αύριο μάνα θέλω την ευχή σου να γυρίσω νικητής.
Κάθε μέρα που φτιάχνω τα πράγματα μου, αισθάνομαι σαν να προσπαθώ να γεμίσω τη βαλίτσα μου, όχι με τα αναγκαία, μα με όσο το δυνατόν περισσότερες αναμνήσεις. Την αγαπώ την οικογένεια μου και θέλω να έχω κοντά καθετί που μου την θυμίζει. Την λατρεύω αυτή τη γενετήσια δέσμευση με την οικογένεια.
Το μάθημα μου το πήρα μάνα. Κάθε φορά που θα νιώθω χαμένος και θα αγωνίζομαι να κρατήσω την πίστη μου σε αυτό που κάνω, θα θυμάμαι εσένα. Στο πως σκούπισες τα δάκρυα σου και μου είπες ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΓΙΕ ΜΟΥ.
Καλή αντάμωση μάνα και πατέρα! Η μοίρα με φέρνει σε νέο μονοπάτι. Σας ευγνωμονώ που με γαλουχήσατε τόσο σωστά και μπορώ να ανταπεξέλθω.
Κοιτάζω τον εαυτό μου και ενώ πριν χρόνια δεν τον ήξερα καν, πλέον μπορώ να πω ότι συνειδητοποίησα επιτέλους ότι τον ξέρω. Κάποιοι άνθρωποι δεν ξέρουν καν ποιοι είναι. Φεύγει η ζωή τους και δεν έχουν ιδέα. Πόσα έχουν. Απλά κάτι τους λείπει.
Φεύγω ήρεμος μέσα μου! Δεν θα αφήσω τις αναμνήσεις να καθορίσουν το ποιος είμαι. Θα αφήσω τον τρόπο που ζω τη ζωή μου να το κάνει.
Πιστεύω πραγματικά πως τα μαθήματα που μας μένουν όταν μας συμβαίνει κάτι κακό ή όταν αντιμετωπίζουμε κάτι δύσκολο, ξυπνάνε μια φωνή μέσα στο κεφάλι μας που λέει “ωωω γιατί να συμβαίνει σε έμενα αυτό… γιατί να μην έχω μια εύκολη ζωή”.
Μην την ακούτε. Τότε είναι που μαθαίνεις πολλά για τον εαυτό σου και αυτό είναι ένα υπέροχο μάθημα αυτογνωσίας.
Θα πάρω λοιπόν μια τσάντα εργαλεία, τα ρούχα μου, τις ευχές της οικογένειας μου και θα αφήσω τον Ιούνιο τον άνεμο να μου χαλάει τις μενεξεδένιες μπούκλες μου και θα σαλπάρω για το νέο μου ταξίδι!
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ
#ADIEU
Cocktail recipe
50 ml gin
20 ml mandarin purée
20 ml lime
Eleozacharum
3 dashes creole bitters
Χτυπάμε τα υλικά με πάγο σε boston shaker και διπλόσουρώνουμε σε ποτήρι Coupe.
Ψεκάζουμε τα έλαια φλούδας πορτοκαλιού και γαρνίρουμε με φλούδες κομμένες περίτεχνα από μανταρίνι!
