Σε διαβάζω καλύτερα από τον καθένα.
Όχι τα λόγια σου. Αυτά κράτησέ τα. Το σώμα σου όμως δε λέει ποτέ ψέματα.
Εσύ μπορείς να λες ότι θέλεις. Να υπερασπίζεσαι με θέρμη και πάθος ότι οι συναισθηματισμοί δεν έχουν θέση στη ζωή σου, πως μεγάλωσες πια και έχεις ζήσει τα ολοκαυτώματά σου.
Εσύ μπορείς να υψώνεις τοίχους, οδοφράγματα, να περιφρουρείς ολιμερής και ολινυχτής τα σύνορα της καρδιάς σου, να διαδηλώνεις υπέρ του ορθολογισμού, να εκτελείς σκιές και υποψίες συναισθημάτων που πιθανόν να διαταράξουν τη ζωή σου την οποία εικάζεις ότι έχεις βάλει σε μια σειρά, μα το σώμα, το σώμα δε λέει ποτέ ψέματα.
Κάθε πόρος σου διαστέλλεται στο άγγιγμα. Κάθε σου κύτταρο ξυπνά. Και εγώ να θυμάσαι σε διαβάζω καλύτερα από τον καθένα.
#μίλα μου
Διαβάζω όσα γράφεις και κρατάς κρυμμένα στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Αυτά που δε τολμάς να διαβάσεις στο φως της μέρας.
Τα γράφεις αργά τη νύχτα όταν δε σε βλέπει κανείς. Όταν γυρνάς στο σπίτι κουρασμένος από το θέατρο της Δευτέρας, της Τρίτης, της Τετάρτης…
Σε βλέπω. Ακουμπάς το σάκο σου στο πάτωμα, πάντα έτοιμος για να φύγεις αλλά δεν πηγαίνεις πουθενά. Και μέσα από τα δόντια αφήνεις να βγει ένας αφορισμός.
Δεν είναι πως δε νιώθεις ευγνώμων που την έχεις σκαπουλάρει τόσες φορές. Είναι που θα ήθελες να σε είχε ευνοήσει λίγο περισσότερο η τύχη.
“Την τύχη μου μέσα.”
Με κινήσεις ρουτίνας ξαπλώνεις στο κρεβάτι.
Ανοίγεις το χαζοκούτι, δε θα την πάλευες χωρίς τη δορυφορική, και χαζεύεις μέχρι που το βλέμμα σου διαπερνάει την οθόνη. Και δε βλέπεις τίποτα πια.
Τοίχο μόνο. Τον τοίχο της φυγής σου. Τον ίδιο τοίχο που πέφτεις πάνω του κάθε φορά που θέλεις να φύγεις από όσα σε κρατάνε πίσω.
Και είναι και αυτή η παρολίγον ευτυχία που δεν πρόλαβες να ζήσεις…
#μεγαλώνεις
Μεγάλωσες σκέφτεσαι… Μα δε θέλεις να μεγαλώσεις. Δε τις θέλεις τόσες ευθύνες. Νισάφι με τη γαμημένη ενηλικίωση.
Πώς τα έκανες έτσι; “Ένα παιδί, τουλάχιστον” σκέφτεσαι. Ένα κομμάτι από εσένα.
Να προλάβεις τουλάχιστον να γίνεις πατέρας. Τώρα!
Αν όχι τώρα, σύντομα, γιατί ο χρόνος περνάει και στενεύουν τα περιθώρια. Ένα παιδί, μια οικογένεια, κάτι δικό σου. Μόνο δικό σου. Να μη στο πάρει κανείς.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχες κάτι δικό σου άραγε;
Κάτι που να το αγκάλιασες και να ήταν μόνο για εσένα; Και όταν σου ήρθε; Πνίγηκες πριν βουτήξεις στα βαθιά.
Το ξέρεις καλά πως έτσι είναι. Αυτός είσαι. Όχι από πάντα. Από τώρα. Τρομάζεις στην ιδέα να χάσεις την αυτοκυριαρχία σου, τον έλεγχο, το μυαλό σου. Δεν θέλεις να τρελαίνεσαι για κανέναν.
Τα πέρασες αυτά. Δε τζογάρεις πια. Το ‘κοψες μαχαίρι. Κάηκες μια ή δυο φορές, δε θέλεις και άλλη. Δε σου αρέσει να χάνεις. Έχεις χάσει τόσα. Πόσα ακόμη; σκέφτεσαι.
Μα ακόμη και όταν κερδίζεις σαν από κακιά συνήθεια βιάζεις τις καταστάσεις και μένεις ρέστος.
Σκρολάρεις στην οθόνη του κινητού σου. Ούτε ένα μήνυμα που να έχει ουσία. Γιατί από τα άλλα δεν έχεις ανάγκη. Πάμε στοίχημα ότι τα προτιμάς; Φυσικά τα προτιμάς.
#αλήθεια ή ψέμα;
Και κάθε φορά που λες ένα ψέμα, το αναγάγεις για μια στιγμή σε αλήθεια και αποκτάς ακόμη μια ρωγμή στο χαμόγελό σου.
Μη με κοιτάς έτσι.
Το ξέρω ότι δε σου αρέσει να σε διαβάζουν σαν ανοιχτό βιβλίο. Τρομάζεις στη σκέψη, φαντάσου πόσο περισσότερο στο γεγονός.
Πονάς ακόμη, ε;. Φυσικά και πονάς. Και ας μη το παραδέχεσαι ούτε στον εαυτό σου.
Εγώ ξέρω. Σου είπα, το σώμα λέει πάντα την αλήθεια. Γράφει επάνω μας. Στις κινήσεις των χεριών, στα σημάδια, στο βλέμμα.
Πονάς ρε γαμώτο. Και δε θέλεις να σε δει κανείς έτσι. Πρέπει να συνεχίσεις με την ίδια μεθοδικότητα να συντηρείς την εικόνα που με τόσο κόπο έχεις χτίσει.
Κρατιέσαι ακόμη. Για πόσο ακόμη;
Δε θέλεις να κρατιέσαι. Να ζήσεις θέλεις, φωνάζουν τα μέσα σου.
Βαθιά ανάσα. Κοιτάς τον τοίχο. Τον τοίχο της φυγής σου. Γράφεις την τελευταία ατάκα για απόψε.
Κάθε βράδυ η ίδια σκέψη. “Να μην ξαναπονέσω, να μην αφεθώ, να το παλέψω…” Μα στα αλήθεια τώρα, πες μου, πότε ήταν στο χέρι σου για να είναι και τώρα;
#HARVEST
Cocktail recipe
50ml bourbon
15 ml χυμός lime
10 ml σιρόπι ζάχαρης
1 κουτάλια μαρμελάδα πορτοκαλί
2 dashes aromatic bitters
Χτυπάμε όλα τα υλικά σε boston shaker και διπλόσουρώνουμε σε old fashioned ποτήρι. Προσθέτουμε ice block και ρίχνουμε τα bitters. Γαρνίρω με morello cherries.
