#Ντιν ντιν ντιν
Καμπανάκι, μασέλα, γύρος.
Να δεις τι σου ‘χω για σήμεραααα. Σήμερα ετοιμάσου να σε κάνω σαν το Μάικ Τάισον, στα 22 του, πριν τον αγώνα. Αγρίμι. Συναισθηματικά για πέταμα. Λάσπη. Να σου ξυπνήσω σκέψεις που έκρυψες στον υποθάλαμο του εγκεφάλου σου και που μάταια νόμιζες ότι δεν θα σου ξεθάψει κανένας. Είμαι εγώ ο κανένας; Χε χε… Γιατί αν ήμουν ο κανένας, δεν θα μου έρχονταν εύκολα τα θέματα! Έτσι μου ‘ρθε και τούτο, ξαφνικά!
Στο σημείο αυτό να αναφέρω πως τα γεγονότα και οι σκέψεις που θα παραθέσω, ουδεμία σχέση έχουν με πραγματικά γεγονότα ή βιωματικά ή το ότι χώρισα και μου ήρθαν έτσι στο άξαφνο, ένα άσχετο πρωινό που έκλαιγα μόνο μου! Α και που είσαι; Δεν θα μιλήσω για σκέτο χωρισμό!
Θα μιλήσω για το:
“Ο Χωρισμός και το μεγάλο καμ μπακ!”
Ψψψψψψψψ… κλαις; Στα θύμισα; Εμένα να δεις. Που τη μια μέρα μου ‘ρθε ο φίλος ο Αντρέας στο μπαρ ρετάλι. Ναυάγιο. Τι έγινε ρε Αντρέα; Χώρισα με τη Ζωίτσα μου λέει και την άλλη εβδομάδα, ενώ είχε χαθεί από το μαγαζί, μου ήρθε και μάλιστα με ένα χαμόγελο ναααα και στην ίδια ερώτηση “τι έγινε ρε Αντρέα; Τα ξαναβρήκαμε, ΜΑΛΛΟΝ. Ο Αντρέας ρε. Αμ δε Αντρέα! Μάλλον Αντρέα; Είναι σαφές το μάλλον;
#Τα ζεις ξανά;
Μπήκες στο σκοτεινό τούνελ ή ακόμα; Ένα βήμα πριν το μπουκάλι Τζακ με καλαμάκι σε βλέπω από τώρα! Μεγάλο σχολείο ο χωρισμός από αγάπη, που δεν είναι όποιος κι όποιος. Είναι αυτός ο απόλυτος, αυτός ο ωραίος, που έχεις λατρεία για τον άλλο και ξαφνικά βρίσκεσαι να κρατάς τα μαλλιά σου πάνω από μια λεκάνη και να κάμεις εμετό τις πεταλούδες που είχες φάει τότενες. Γιατί αυτός ο χωρισμός σε κάνει να πιστεύεις λιγότερο πως θα βρεθεί το άλλο μισό. Σε κάνει να πιστεύεις λιγότερο και στο χρόνο και στο τάιμινγκ. Σε κάνει να πιστεύεις λιγότερο σε εσένα. Είσαι καλά;
Θες ένα νερό ή να συνεχίσω; Συνεχίζω…
Γιατί αν τσακωθείς και θες να χωρίσεις οριστικά, σπας δύο βάζα, λες δύο σύνθετα μπινελίκια που θα έκαναν τον Μπαμπινιώτη να βγάλει λήμμα και δείχνουν τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, με το αποτέλεσμα του χωρισμού να είναι ΟΡΙΣΤΙΚΟ. Αυτά είναι τα σωστά… Μπανγκ μπανγκ μάι μπέιμπυ σοτ μι ντάουν και τέλος. Ανακούφιση.
#Τα μπρος πίσω; Νέα μόδα;
Τα Τρίτη που έχει ματς, δε σε θέλω. Σάββατο όμως, που έχει και ζεστό νερό, έλα μια βόλτα από το σπίτι. Σεξ με πάθος όπως ποτέ άλλοτε και το πρωί, ίσως, θα δούμε. Τη μια, λόγια της πλώρης και της καρδιάς και την άλλη, δε μου βγαίνει. ´Ήταν μια στιγμή αδυναμίας. ΣΤΙΓΜΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΟ ΨΥΓΕΙΟ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΠΑΓΩΤΟ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΜΕ ΜΕΤΟΧΕΣ ΤΟΥ ΜΠΕΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΖΕΡΥ. Όχι όταν στέλνεις σαφή μηνύματα, χτυπάς κουδούνια ή ανοίγεις πόδια, εεεεε πόρτες.
#Γύρισες αλλά, η αγάπη δεν γυρνά
Μπήκες στα μπάνια, ξυρίστηκες παντού, αρώματα, κολόνιες σε μέρη που δεν πιάνει μελάνι, αέριαλ μπαλαρίνες πάνω από το κεφάλι σου χορογραφούν τα άπαντα του Νίκου του Βέρτη και μικρές νεράιδες να σε ψεκάζουν λακ στα μαλλιά τα αψεγάδιαστα, σε κάθε σου βήμα. Μη χάσεις τι; Το Κελεπούρι; Αν ήταν Κελεπούρι δε θα έφευγε. Για να γυρίζει, ΕΣΥ είσαι το Κελεπούρι, μα και ο/η τελευταίος/α που θα το καταλάβει. Αυτή είναι και η καλή πλευρά. Εκείνη με τα μπρος πίσω να φοβάσαι. Σαν τα φέριμποτ του Ρίο-Αντίρριο. Εδώ να σου πω μια ιστορία. Πάντα είχα ένα θέμα με τα καράβια και τα φέρι. Πας νωρίς. Θες να μπεις. Μπήκα πρώτος κύριε.
Γιατί να βγω τελευταίος; Να με περάσουν όλοι; Χάθηκαν τα φέρι της Σουηδίας που ο πρώτος βγαίνει πρώτος, μιας και έχουν δύο μπουκαπόρτες μπρος πίσω; Ε; Χάθηκαν; Χάθηκαν σαν τα όνειρα σου. Ράγισε το γυαλί. Όποιον γυρίζει μην τον/την πιστεύεις πως γύρισε γιατί σε “αγαπάει” τόσο εύκολα. Κράτα μια πισινή πως μπορεί να γύρισε γιατί δεν του/της έκατσαω τα “καλύτερα” που ήθελε. Σε καμιά βδομαδούλα, θα βγει ο χαρακτήρας! Ο στριμμένος. Γιατί οποίος πάει κι έρχεται, δεν ξέρει τι θέλει. Ξέρει μόνο τι να πάρει. Τελικά δεν είναι κακό να αναζητάς τη μοναξιά σου.
Η μοναξιά είναι προτιμότερη από τη συντροφιά ηλιθίων. Θέλει άντερα. Να αντέξεις τη σιωπή στο σπίτι. Γιατί σου λέω από προσωπική εμπειρία, ο πιο εκκωφαντικός θόρυβος που έχω ακούσει, είναι η σιωπή! Η απόλυτη ησυχία. Αν έχεις συνηθίσει τη φασαρία, σπάνε τα τύμπανα σου με την ησυχία. Ματώνουν. Θες να βάλεις μέσα τους μπατονέτες, να κάνεις ριστάρτ στο μυαλό σου και να σου ζητήσει ο Πλάστης να βάλεις κωδικό DNA για να επαναλειτουργήσεις και… Και τζίφος. Φευ. Τίποτα. Κενό. Βούβα. Για αυτό σου λέω. Κράτα μια πισινή…
#Μη μιλάς δεν είναι απαραίτητο
Να ‘ξέρες πως τρώγομαι σαν βλέπω “ζευγάρια” να τα έχουν “ξαναβρεί” και όταν έρθουν στο μπαρ να βλέπεις τις νέες συμπεριφορές. Τις και καλά διορθωμένες. Θέλω να ουρλιάξω. Σταματήστε εδώ! Δεν έχει νόημα! Δεν ξέρω κανέναν που να πέτυχε έτσι. Επιτακτική ανάγκη πολλών είναι να προσπαθήσουν και… ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ. Θα χρησιμοποιήσω την αντίφαση, να προσπαθήσεις και ας ΜΗ ΒΓΕΙ. Δεν βγήκε; Ε και; Ξέρεις τι έλεγε ο παππούς μου; Πού να ξέρεις… Ξέρω εγώ… Έλεγε “διώχνε για να έχεις!” Σοφός ο παππούς.
Πες με εμπαθή με τη ματαιοπονία. Γνώμη μου είπαμε είναι και προσωπική εμπειρία. Τους βλέπω. θέλω να μιλήσω, θέλω να κάνω νόημα, αλλά τι δουλειά έχω να ανακατεύομαι ; Οπότε δεν μιλάω καθόλου. Η μεγαλύτερη κοινωνική προσφορά του επαγγελματία μπαρτέντερ είναι να ντύνει με τη σιωπή του και το αλκοόλ στιγμές. Σιωπή που σημαίνει κατανόηση, αποδοχή, στήριξη και του αλκοόλ που είναι εξίσου σημαντικό γιατί σβήνει αναμνήσεις ή εξημερώνει.
#Συμπέρασμα
Άπαξ και έφυγε το πουλί, άι τσάκωτο!
Επειδή σε τάραξα. Κάτσε να σου φτιάξω ένα κοκτέιλ να ηρεμήσεις. Θα σου φτιάξω το LAST WORD για να έχεις εσύ την τελευταία λέξη.
—LAST WORD—
25 ml beefeater gin
25 ml luxardo maraschino liqueur
25 ml chartreause yellow liqueur
25 ml χυμό lime
Σε ένα boston βάζουμε πάγο και ρίχνουμε τα υλικά. Χτυπάμε καλά και σουρώνουμε σε ποτήρι τύπου coupe. Γαρνίρουμε με μια φλούδα λεμονιού, αφού πρώτα ψεκάσουμε τα έλαια της στο ποτήρι.
